Atatürk 23 Nisan’ı çocuklara armağan etti diye onlara sadece bir günü bayram ettirmeyelim, çocuklar her günleri bayram olsun ister…
Bu görev ve sorumluluğun bilinciyle ülkemiz başta olmak üzere dünyanın yılın 365 günü çocuklara bayram yeri olması için çalışalım.
Dünya gelişmiş veya geri bıraktırılmış ayrımı olmaksızın çocuklar için günümüzde tam bir yangın yeri…
Büyükler savaşıyor, çocuklar ölüyor.
Her savaşın bir galibi var da…
Kaybeden hep çocuklar oluyor.
23 Nisan’ın çocuk bayramı olmasını akla getiren Kurtuluş savaşımızda öksüz ve yetim kalan çocuklara kol kanat geren Himaye-i Etfal Cemiyeti değil mi?..
Vatanımızın geçirdiği o zor şartlarda hayatlarını kaybeden çocukların bir kez daha ruhları şâd olsun.
Bugün Suriye başta olmak üzere yakın coğrafyamızda çıkan savaş ve karmaşanın bedelini de en önce çocuklar ödüyor…
Büyükler kaçıyor, çocuklar ana kucağı yerine kaderin salıncağında sallanıyor.
Kurşun yetmezse…
Hastalık yağıyor dört bir yandan.
Çocuk her gün bayram olsun ister…
Tıpkı çocukluğumda kendi hünerimiz kedi merdivenlerinden tırmanıp gökteki yıldızları toplamak istercesine.
En güzel binalar 23 Nisan haftasında ilkokullardı eskiden…
O minik eller ne hünerliydi betonu kırmızı beyaz gül bahçesine çevirmekti.
En gösterişli ve kalabalık meydanlar 23 Nisan törenlerinin yapıldığı alanlardı…
Coşku fışkırırdı minik kalplerden.
Kar yağdığı bile olurdu…
Eller buz, yürekler alev.
Stadyumlar insan seli..
Çimler renk curcunası.
En büyük onurdu Türkiye çocuklarına…
Sayelerinde dünyanın yekun milletlerinin çocuklarına bayram hediye edilmesi.
Çocuklar her gün bayram olsun ister…
Bütün dünyayı inandıralım bu ideale.
Çocuk denince Türkiye gelsin akla…
Türkiye denince mutluluk.
