En son okuduğunuz romanın adı neydi…
Yüreğinizde küllendirdiğiniz sevgiye yeniden kıvılcım düşüren şiir kime aitti…
Ve adı neydi…
Hatırlıyor musunuz?
Mutluluk muydu, hüzün mü…
Her ikisi birlikte miydi yoksa?
Adını bir türlü koyamadığınız hislerle, iki damla gözyaşı en son hangi filmi izlerken süzülmüştü yanaklarınızdan?
Yoğun bir günün ardından hangi müzik parçasıyla sıyrılıyorsunuz yorgunluğunuzdan?
•••
Çoktandır ne şiiri kaldı hayatın, ne romanı.
Günlük koşuşturmalarımıza eşlik eden dizeler yok hayatımızda…
İçimiz üşürken, yüreğimize ılık bir sevgi akıtan roman kesitleri geçmiyor kapattığımızda gözlerimizi…
Farkında mısınız, hayatın şiirinin kalmadığının…
Yaşayıp giderken “sade suya tirit” bir tat yayılıyor genizlerimize…
Hissediyor musunuz?
•••
Dillerimiz aynı sözcükleri tekrarlamaktan bıkkın…
Gözlerimiz aynı noktaya bakmaktan fersiz…
Adımlarımız hep aynı güzergâhları arşınlamaktan bîtap…
•••
Oysa yaşadığımızın dışında başka hayatların da olduğunu, olabileceğini bize fark ettirecek olan şey sanattır…
Şiirdir…
Romandır…
Öyküdür…
Tiyatrodur…
Resimdir…
Müziktir…
Sinemadır, bizlere başka başka hayatların nerelerde, ne zaman, kimlerle ve nasıl yaşandığını gösterecek olan.
Bizimkine benzer hayat şartlarını hangi toplumların fertleri, hangi dönemlerde, nasıl yaşamış…
Nasıl geride bırakmışlar yaşadıklarını…
Bir ömrü kendimize “korunaklı bir hayat” inşası için harcarken, kaçırdığımız maceraları nerelerde, kimler, nasıl tatmış…
Aklımızdan geçirirken bile ürperdiğimiz serüvenler, kimler için hayatlarını zenginleştiren deneyimlere dönüşmüş…
İnsana dair pek çok konu sanatla gelir önümüze…
Onunla fark ederiz, yaşanabilecek tek hayat tarzının kendimizinki olmadığını!
Farklı olana karşı hoşgörüyle bakış böyle gelişir…
Bilerek, hissederek, öğrenerek, anlamaya çalışarak yaklaşmamızı sağlar, sanat hayata.
•••
“Durma, koş…
Haydi!
Çabuk ol…
Daha çok kazanmalı ve daha çok tüketmelisin!” diye gaza getirildikçe…
“Meta toksinlenmesi”ne maruz kaldıkça yani…
Hayatın tadı-tuzu kalmadı farkında mısınız?
Komşumuz, arkadaşımız, dostumuz…
Etrafımızda benzer hayat şartlarını sürdürdüğümüz her kim varsa tadı-tuzu kaçmış durumda, görüyor musunuz?
Farkında mısınız, yalnız olmadığımızın!
Değilseniz eğer…
Sanat fark ettirir!
