Bir insanın isminin “ebedi” kalmasının yolu sahaflardan geçer, “edebi” emeğinin hüküm sürdüğü raflardan gülümser ilelebet, bitmez tükenmez bir ömürdür bu…
Taze bir bahar gülücülüğü çınlatır gök kubbeyi sararmış sayfalar her kaldırıldığında.
Ülkemizin namlı sahaf dükkanlarının web sitelerine girdim…
Karşıma “Kastamonu Ninnileri” kitabı çıktı.
Yazarı, “bir kültür insanı”…
“M. Nasıh Güngör”.
Emeğiyle yaşıyor…
Edebiyata döktüğü harfleriyle ebedi istirahatgahından bilgin bilgin selamlıyor bugünü ve geleceği.
Kitabın basım tarihi olan 1945’in üzerinde “77” yıl geçti…
Yeni doğmuş gibi, ilk gün gibi, sayfaların eskimişliğine hiç yüz vermeyen doğrulukla, ahlakla, erdemle.
77 yıl öncesinde, bugünkü nesle, yarından haber veriyor…
Kültürle sarıp sarmalıyor.
(“Mehmet Nasıh Güngör”, daha sonrasında değiştirdiği soy ismi ile “Mehmet Nasıh Çelenligil”…
Kastamonu’yu Kastamonu yapan kültür hazinelerimizden.
“Kastamonu Ninnileri” ismini verdiği kitabının giriş sayfasına muhteşem bir not düşmüş…
“Kahramanlar Yetiştiren Asil Türk Analarına”.
“Bugün aydın Türk gençliğinin vazifesi, asıllarına sadık kalarak büyük Türk Milleti’nin folklorunu toplamak ve bu işle ilim ve ihtisas yaparak ilgilenen kıymetlere malzeme sunmaktır”…
“Vasiyeti” Türk Gençliği’ne.
Asil bir yürekti o…
“Ben bu kitabımla muhitime, memleketime ve nihayet engin Türk kültürüne küçük bir hizmette bulunabilmiş isem bana bu bahtiyarlık kafidir”.
Mehmet Nasıh Çelenligil, 1945 yılında bu satırları kaleme alırken ya farkında değildi ya da muhteşem bir “alçakgönüllülük” gösteriyordu…
Türk kültürüne kattığı muazzam katkının ölçüsü yok bugün.
Şükran duygularımızı ifade edecek kelime de yok…
Övünç duyuyoruz, gurur duyuyoruz, şükran duyuyoruz.)
Not: Kastamonu Halk Kütüphanesi’nde çalıştı Mehmet Nasıh Çelenligil…
Ömrünü kitaplara vakfetti.
“Düz memur” değildi…
Araştırdı, okudu, yazdı.
Kastamonu’nun bir diğer “kültür abidesi” İhsan Ozanoğlu ile birlikte çalıştı…
“Atatürk Kastamonu’da”, “İnönü Kastamonu’da”, “Kastamonu Bilmeceleri 1-2”, “Kastamonu Atalar Sözü”, “Kastamonu Dil Tetkikleri” başta olmak üzere “kült” eserlere müşterek imza attılar.
Mehmet Nasıh Çelenligil’i 1961 yılı Mayıs ayında 44 yaşında kaybettik…
Yanlış tedavi sonucu dünyadan genç yaşta ayrılmasaydı elbette çok daha katkı verecekti Kastamonu kültürüne.
Eşi “Zekiye Çelenligil” 1981 yılında vefat etti…
İki çocukları oldu, kızı “Fatma Sevinç” ve oğlu “Abdullah Fevzi”.
Mehmet Nasıh Çelenligil’in “Kastamonu Ninnileri” kitabı ile günümüze ulaşan diğer eser ve fotoğraflarını torunları Ümran Baskıncı ve Ömer Kesercioğlu Kastamonu Kent Tarihi Müzesi’ne bağışlayacaklar…
Var olsunlar.
MUSTAFA AFACAN
