Bu gün bir yazı ve haber ustası yerel basınımızın çok yakından tanıdığı meslek büyüyü Ahmet Tamel’i kaybetmenin derin üzüntüsü içindeyim.
Ustayı bir kış mevsimi tanımıştım. Uzun ince boylu, siyah sakallı, sakin görününümü yanında sert haber ve yazılarıyla, eyvallahı olmadan korkusuzca yazardı. Cesur yürekliydi.
1990’lı yıllarda Belediye Basın Danışmanlığında çalışırken tanıştık ustayla. Nasrullah Gazetesi Yazı İşleri Müdürlüğü’nü yapıyordu. “Bültenin dışında başka haberler de yaz getir” dedi.
“Olur abi” dedim. İlk getirdiğim heberi imzalı olarak yayımlayınca çok sevinmiştim. Bu haberle birlikte gazetecilik merakı da başladı. Akşamları iş çıkışında mutlaka yanına uğrar gazetenin tasihini birlikte yapardık. Her yazdığım haberde, “Bak oğlum, haberi uzatıyorsun… Uzatmadan yaz; bana da, sana da, okuyucuya da kolay olsun” derdi.
Gazeteciliğinin yanında çok ama çok iyi bir basketbol hocası olarak da tanınan Ahmet Temel’i, görev yaptığım hastanenin yoğun bakımında son kez gördüm. “Arkadaşların selamı var sana abi” dedim… Konuşamadığı için, selamı gülümseyip elini sallayarak aldı. Arkadaşları, tanıyanları benri durumunu sorduklarında üzülmesinler diye hep iyi dedim.
Ahmet abi seni üzmemek için, nasıl tanıştığımızı uzatmadan yazdım. Allah seni sevdiklerinle cennetinde kavuştursun.
Seni dostlarla birlikte sevgi ve saygıyla uğurluyoruz.
Mekanın cennet olsun abi.
TURGUT YILMAZ
